Μιλτιάδης Πορφυρογένης ο επαναστάτης διανοούμενος

ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ
ΔΗΜΗΤΡΗ ΤΖΑΝΑΚΑΚΗ

Επαναστάτης, μαρξιστής, διανοούμενος, επιφανής νομικός και μια απ’ τις ευγενέστερες φυσιογνωμίες του ελληνικού κομμουνιστικού κινήματος, αφοσιωμένος απεριόριστα στην υπόθεση της προλεταριακής επανάστασης και του κομμουνισμού, (δεν ήταν Κρητικός ο Μιλτιάδης Πορφυρογένης, από το Βόλο ήταν μα πολλοί εδώ στην Κρήτη και ως συμπατριώτη μας τον θεωρούμε, θα δείτε το γιατί... ) σαν σήμερα άφησε την τελευταία του πνοή, μόλις 55 ετών, πολιτικός πρόσφυγας, στην πόλη Τσέσκε Μπουντεγιόβιτσε της Τσεχοσλοβακίας, "σύμφωνα με την γνωμάτευση των ιατρών πέθανε από οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου, στις 7 Μάρτη 1958, ώρα 5 το πρωί" χωρίς καθόλου να αποκλείεται από πολλούς και αργή δηλητηρίασή του, βλέπετε οι εποχές εκείνες έχουν και πτυχές σκοτεινές...
Ο Μιλτιάδης Πορφυρογένης (στη φωτογραφία τον βλέπετε με αντάρτισσα στον Γράμμο) γεννήθηκε στην Αγριά Βόλου στις 12 Φλεβάρη του 1903 και κατάγονταν από εύπορη αστική οικογένεια. Εγκατέλειψε νωρίς την τάξη του, πέρασε στις γραμμές του επαναστατικού προλεταριάτου και αναδείχθηκε με την επαναστατική του δράση σ’ έναν απ’ τους πιο φωτισμένους, δραστήριους, ικανούς και μαχητικούς ηγέτες του.
Τελείωσε το Γυμνάσιο στο Βόλο και σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του επέστρεψε στο Βόλο, άνοιξε δικηγορικό γραφείο και εργάστηκε εκεί λίγα χρόνια.

Από νεαρή ηλικία, παρά την αστική του καταγωγή, επηρεάστηκε απ’ τις επαναστατικές κομμουνιστικές ιδέες και το 1926 προσχώρησε στο κομμουνιστικό κίνημα και έγινε μέλος
του τότε νεαρού ΚΚΕ - τμήμα-μέλος της Γ΄ Κομμουνιστικής Διεθνούς.
Σ’ εκείνα τα πρώτα χρόνια γνωρίζεται με το Νίκο Ζαχαριάδη με τον οποίο συνδέθηκε με στενότατη και παροιμιώδη φιλία, ανάλογη εκείνης μεταξύ των Μαρξ-Ενγκελς, που άντεξε στις μετέπειτα ταραγμένες επαναστατικές δεκαετίες και περιπέτειες του σταλινικού-ζαχαριαδικού ΚΚΕ ως τη διάλυσή του, η οποία κράτησε ως το τέλος της ζωής του.
Αφοσιωμένος και συνεπέστατος κομμουνιστής υπήρξε όχι μόνο στενότατος φίλος αλλά και πολύ έμπιστος σύντροφος του γραμματέα του ΚΚΕ, ο οποίος κατά καιρούς του ανέθεσε τις πιο δύσκολες, περίπλοκες και πιο εμπιστευτικές κομματικές δουλειές που απαιτούσαν ιδιαίτερες ικανότητες αλλά και αυστηρή-άκρα μυστικότητα και τις οποίες έφερε πάντα με μεγάλη επιτυχία σε πέρας.
Το 1929 ο Μιλτιάδης Πορφυρογένης αναλαμβάνει με εντολή του κόμματος την ηγεσία της Εργατικής Βοήθειας, που συμπαραστέκονταν στις παντοειδείς σκληρές διώξεις των κομμουνιστών εκ μέρους της αστικής τάξης και της μοναρχοφασιστικής αντίδρασης.
 Όταν το 1931 ο Νίκος Ζαχαριάδης επέστρεψε παράνομα απ’ τη Μόσχα στην Ελλάδα για να αναλάβει, μ’ εντολή της ΕΕ της Κομμουνιστικής Διεθνούς, την ηγεσία του ΚΚΕ και να ανασυγκροτήσει την καθοδήγησή του, συναντήθηκε κρυφά με τον Πορφυρογένη και από κοινού οργάνωσαν τις επαφές με στελέχη που αποτέλεσαν τη νέα ηγεσία του ΚΚΕ.
Στέφανος Σαράφης και Μιλτιάδης Πορφυρογένης Πηγή: www.lifo.gr


Στέφανος Σαράφης και Μιλτιάδης Πορφυρογένης Πηγή: www.lifo.gr
Στέφανος Σαράφης και Μιλτιάδης Πορφυρογένης Πηγή: www.lifo.gr
          ΦΩΤΟ: Στέφανος Σαράφης και Μιλτιάδης Πορφυρογένης  Μάϊος 1943 συδιάσκεψη Λιβάνου


Ο Μιλτιάδης Πορφυρογένης εκλέχθηκε δυο φορές βουλευτής  του ΚΚΕ, μια το 1932 για πρώτη φορά βουλευτής Βόλου
και για δεύτερη φορά το 1936 βουλευτής με το "Παλλαϊκό Μέτωπο".
Με την εγκαθίδρυση της φασιστικής δικτατορίας του Μεταξά (4 Αυγούστου 1936) διώκεται από τους πρώτους, συλλαμβάνεται και εκτοπίζεται αρχικά στην Ανάφη, μετά στην Ακροναυπλία και τελευταία στην Κίμωλο.
Η κατάληψη της χώρας από τους ναζιστές και φασίστες καταχτητές τον βρίσκει εξόριστο στην Κίμωλο απ’ όπου απόδρασε αρχές Μάη του ΄41, κάτω από περιπετειώδεις συνθήκες, φτάνοντας στην Κρήτη παραμονές της επίθεσης των γερμανών αλεξιπτωτιστών ενάντια στο ηρωικό νησί.
Στις 16 Μάη 1941 δημοσιεύεται άρθρο του με τίτλο «όλοι στον αγώνα για την άμυνα της Κρήτης» στην εφημερίδα του Ηρακλείου "Κρητικά Νέα" με την υπογραφή Μιλτιάδης Πορφυρογένης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και βουλευτής του Παλλαϊκού Μετώπου, στο οποίο, αφού καταδικάζει το χιτλερισμό-φασισμό με σκληρή γλώσσα, καλεί τον ελληνικό λαό σε αντίσταση κατά της φασιστικής κατοχής και στον "αγώνα για την άμυνα της Κρήτης, που είναι αγώνας για την απελευθέρωση της Ελλάδος» αλλά και τους κομμουνιστές να βρεθούν «στις πρώτες γραμμές" αυτού του αγώνα. (το άρθρο θα το δείτε στο τέλος της ανάρτησης).
Στην Κρήτη έμεινε παράνομα ως το Δεκέμβρη του 1943, χρονικό διάστημα κατά το οποίο πρωτοστάτησε στην ανασυγκρότηση των παράνομων Οργανώσεων του ΚΚΕ στο νησί που τις καθοδήγησε ως τη μέρα της αναχώρησής του για την Πελοπόννησο.
Το Δεκέμβρη του 1943 φτάνει με βάρκα στην Πελοπόννησο και από εκεί στην Αθήνα και παίρνει μέρος στη 10η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ (Γενάρης 1944).
Σ’ αυτή ο Πορφυρογένης προτείνεται να αναλάβει γραμματέας της ΚΕ του ΕΑΜ, θέση που κράτησε ως το Μάη του ΄44 που τον αντικατέστησε ο Παρτσαλίδης. Αργότερα, Μάης 1944, στάλθηκε μαζί με το μέλος του ΠΓ του ΚΚΕ, Πέτρο Ρούσο στη Διάσκεψη του Λιβάνου, που όπως μας πληροφορεί ο Γ. Ιωαννίδης «έπρεπε να βάλουμε άλλον πιο σώφρονα δίπλα στο Μιλτιάδη», γιατί, «είχε μεν ικανότητες ο Μιλτιάδης, αλλά ήταν και της φούριας άνθρωπος». (Γ.Ιωαννίδης: «Αναμνήσεις», σελ. 227-228, Αθήνα 1979) δηλ. δεν ήθελε και δεν ήταν διατεθειμένος να υποτάξει το κίνημα στην αντιδραστική αστική τάξη και στους Άγγλους ιμπεριαλιστές, όπως το έπραξαν οι Σιάντος-Ιωαννίδης-Παρτσαλίδης με τις προδοτικές συμφωνίες Λιβάνου-Καζέρτας-Βάρκιζας (ο Πορφυρογένης πειθαρχώντας δέχθηκε τη συμφωνία του Λιβάνου).
Ας δοθεί όμως εδώ, με την ευκαιρία, και η μαρτυρία του Πορφυρογένη όπως τη μεταφέρει ο Γ. Γούσιας: "όταν ο Παπανδρέου άνοιξε τη συνεδρίαση με επίθεση κατά του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ εγώ σηκώθηκα και την αντέκρουσα, όμως από πίσω ο Π. Ρούσος και οι άλλοι με τράβαγαν απ’ το σακάκι για να μην μιλάω έτσι και με υποχρέωσαν να κάτσω και να σωπάσω"
Γιώργης Βοντίτσιος-Γούσιας: <<Οι αιτίες για τις ήττες, τη διάσπαση του ΚΚΕ και της ελληνικής Αριστεράς>>, τόμος Β΄ σελ. 142, Αθήνα 1977
Αργότερα στην κυβέρνηση "Εθνικής ενότητας" αναλαμβάνει με εντολή του κόμματος, το υπουργείο Εργασίας.
Μέλος της ΚΕ απ’ το 6ο Συνέδριο του ΚΚΕ (1935) επανεκλέγεται και στο 7ο Συνέδριο (Οχτώβρης 1945) μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ αλλά και της Κεντρικής Επιτροπής Ελέγχου (ΚΕΕ) στην οποία για μεγάλο χρονικό διάστημα υπήρξε πρόεδρός της .
Στις 12 Ιούλη 1946 γίνεται απόπειρα-δολοφονική επίθεση στο σπίτι του Μ. Πορφυρογένη, προέδρου τότε της Κεντρικής Επιτροπής Ελέγχου του ΚΚΕ.
Ως ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ παίρνει δραστήρια μέρος στην προετοιμασία του δεύτερου αντάρτικου σε διάφορα επίπεδα, ιδιαίτερα στον τομέα των επαφών-συζητήσεων με τα αδελφά κόμματα και ήταν εκείνος που από το βήμα του συνεδρίου του Κομμουνιστικού Κόμματος της Γαλλίας (Ιούνης 1947) στο Στρασβούργο ανακοινώνει-κάνει (27 Ιούνη 1947) τη γνωστή κατηγορηματική προειδοποίηση προς τη μοναρχοφασιστική αντίδραση ότι "η αποφασιστική επίδοση και ανάπτυξη του ΔΣΕ, μπροστά στο γεγονός της αμερικανοαγγλικής πολιτικής και της μοναρχοφασιστικής αδιαλλαξίας, αναγκαστικά τείνει ν’ αποκρυσταλλωθεί και αποκρυσταλλώνεται κιόλας, προς τη δημιουργία μιας λεύτερης δημοκρατικής Ελλάδας, με δική της κυβέρνηση και δική της υπόσταση …" («Χρονικό του αγώνα 1878-1951», σελ. 71, 1952) δηλ. ανακοινώνει ότι το ΚΚΕ θα προχωρήσει στη συγκρότηση κυβέρνησης του βουνού, που τελικά έγινε πράξη το Δεκέμβρη το 1947 και στην οποία ο Μιλτιάδης Πορφυρογένης υπήρξε υπουργός Δικαιοσύνης.


Μετά την υποχώρηση του ΔΣΕ, ο Μιλτιάδης Πορφυρογένης δουλεύει στους πολιτικούς πρόσφυγες και επιπλέον είναι υπεύθυνος της Επιτροπής Διαφώτισης (διευθύνει το "Νέο Κόσμο" και τον εκδοτικό μηχανισμό) αλλά αναλαμβάνει υπεύθυνος και του παράνομου μηχανισμού του ΚΚΕ για τις χώρες της Δυτικής Ευρώπης και ταξιδεύει παράνομα σε Γαλλία και Ελβετία, χώρες στις οποίες συναντήθηκε μυστικά με διάφορους έλληνες πολιτικούς της Αριστεράς και του Κέντρου, συζητώντας μαζί τους την πολιτική κατάσταση στη χώρα και βολιδοσκοπώντάς τους για τις προθέσεις τους.
Στην Ελλάδα ήρθε δυο φορές παράνομος, την πρώτη το Σεπτέμβρη του 1954 ως το Φλεβάρη του 1955 και τη δεύτερη, το Γενάρη του 1956 ως το Σεπτέμβρη του ίδιου χρόνου, χωρίς να συλληφθεί παρόλο που το ανάστημά του έφτανε τα 2 μέτρα και ήταν υπεύθυνος για τη νόμιμη δουλειά του παράνομου ΚΚΕ στην Ελλάδα.
Και στις δυο περιπτώσεις ο Μιλτιάδης Πορφυρογένης εκπλήρωσε με μεγάλη επιτυχία την πολύ δύσκολη και εξαιρετικά περίπλοκη αποστολή του, βοηθώντας αποφασιστικά τη νόμιμη (υπεύθυνος εκ μέρους του ΠΓ) μαζική πολιτική δουλειά των κομμουνιστών αλλά και γενικά της ΕΔΑ, που αναπτύσσεται και κινείται σε δρόμο αντιφασιστικό και αντιιμπεριαλιστικό πλατιών συμμαχιών, χωρίς όμως να γίνεται ουρά της αστικής τάξης και των κομμάτων της, δουλειά που έδωσε μεγάλη ώθηση στην ανάπτυξη του επαναστατικού κινήματος της χώρας, που φάνηκε αργότερα το 1958 όταν η ΕΔΑ αναδείχθηκε, σε πρώτο κόμμα της Αντιπολίτευσης.
Κατά τη διάρκεια της δεύτερης αποστολής του για παράνομη δουλειά στην Ελλάδα μεσολαβεί η πραγματοποίηση του 20ου αντεπαναστατικού Συνεδρίου του ΚΚΣΕ (Φλεβάρης 1956) και κορυφώνονται - ολοκληρώνονται οι απανωτές επεμβάσεις των σοβιετικών χρουστσοφικών ρεβιζιονιστών στο ΚΚΕ με όργανο τη διαβόητη "Διεθνή Επιτροπή" των Κοουζινεν-Ντεζ που συγκαλεί τη λεγόμενη "6η πλατιά Ολομέλεια" (Μάρτης 1956, η οποία καθαιρεί βίαια την εκλεγμένη επαναστατική ηγεσία του ΚΚΕ μ’ επικεφαλής το Νίκο Ζαχαριάδη, μαζί και τον Μ. Πορφυρογένη, και διαλύει το ηρωϊκό κόμμα του ελληνικού προλεταριάτου.
Τον Σεπτέμβρη του ΄56 ο Πορφυρογένης επέστρεψε στο εξωτερικό.
Ο Μιλτιάδης Πορφυρογένης σαν διανοούμενος γενικά υπήρξε επιφανής νομικός, έχοντας συνάμα ευρύτατη παιδεία ενώ διέθετε πλατιά κατάρτιση και γνώσεις σε σειρά άλλες κοινωνικές επιστήμες. Σαν επαναστάτης μαρξιστής ήταν πολύ καλός και βαθύς γνώστης της επαναστατικής κοσμοθεωρίας του προλεταριάτου δηλ. του μαρξισμού-λενινισμού-σταλινισμού και εξοπλισμένος με τη φιλοσοφία του διαλεκτικού και ιστορικού υλισμού είχε τη δυνατότητα να αναλύει, κρίνει και τοποθετείται από μαρξιστική σκοπιά σε διάφορα θέματα σειράς κοινωνικών επιστημών (νομικά, οικονομικά, πολιτικά, ιστορικά, λογοτεχνικά κλπ.), επηρεάζοντας σημαντικά το χώρο της διανόησης. Δυστυχώς όμως η πολύπλευρη κομματική ενασχόλησή του δεν του άφησε τον απαιτούμενο χρόνο και του στέρησε την όποια άνεση για συστηματικότερη μελέτη.
Σαν επαναστάτης κομμουνιστής διεθνιστής διαμορφώθηκε μέσα σε συνθήκες σκληρών ταξικών μαχών του προλεταριάτου, τοπικά και διεθνώς, και διαπαιδαγωγήθηκε στο πνεύμα της επαναστατικής πολιτικής της Γ΄ Κομμουνιστικής Διεθνούς, καθοδηγούμενης απ’ τον Ιωσήφ Στάλιν, και του ΚΚΕ,, καθοδηγούμενο απ’ το Νίκο Ζαχαριάδη.
Σαν κομμουνιστής ηγέτης, στέλεχος του επαναστατικού ΚΚΕ (1918-55), αναδείχθηκε σε ένα απ’ τα λαμπρότερα και πιο δραστήρια στελέχη του κόμματος με πολύπλευρη δράση σ’ όλους τους τομείς δουλειάς του κομμουνιστικού κινήματος, όπου διακρίθηκε για τις ιδιαίτερες και σπάνιες ικανότητές του. Υπήρξε διορατικός και οξυδερκής ηγέτης, ενώ συνάμα διακρίνονταν για τη συνέπεια, τη σταθερότητα και τη μαχητικότητά του,
αλύγιστος, αδιάλλακτος και ασυμβίβαστος επαναστάτης κομμουνιστής, αταλάντευτα αφοσιωμένος στην υπόθεση του κομμουνισμού. Το ήθος, η σεμνότητα και η παροιμιώδης ευγένειά του, μακριά από μικροαστικές συνήθειες, εγωισμούς, επιδείξεις και εντυπωσιασμούς κέρδισαν το θαυμασμό και την αγάπη των συντρόφων και φίλων αλλά και το σεβασμό των αντιπάλων.
Ολόκληρη η επαναστατική ζωή του Μιλτιάδη Πορφυρογένη είναι αδιάσπαστα δεμένη με την ιστορία του ηρωικού ΚΚΕ. Φλογερός επαναστάτης μαρξιστής υπήρξε υπόδειγμα κομμουνιστή. Η πλούσια μα και πολύμορφη επαναστατική του δράση δεν μπορούν παρά να αποτελέσουν παράδειγμα μίμησης για τους νεότερους κομμουνιστές.
Eδώ θα δείτε το ιστορικό άρθρο του Μιλτιάδη Πορφυρογένη με τίτλο "Ενωμένοι προς τη νίκη", που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα του Ηρακλείου "Κρητικά Νέα", στις 16 Μαΐου 1941.
Ένα μήνα πριν από τη γερμανική επίθεση κατά της Σοβιετικής Ένωσης, λίγο πριν αρχίσει η Μάχη της Κρήτης, στην οποία τόσο ο δραπέτης από τον τόπο εξορίας, τη Φολέγανδρο, Πορφυρογένης, όσο και όλοι οι κομμουνιστές της Κρήτης πήραν ενεργά μέρος.
Από το ιστορικό αυτό άρθρο, δημοσιεύουμε ένα εκτενές απόσπασμα:
"Ο χιτλερισμός, γερμανικός και ιταλικός, αφού στη χώρα του στραγγάλισε τις ελευθερίες και τα δικαιώματα του λαού και τον έριξε σε αφάνταστη δυστυχία και πείνα, ανέλαβε μια πρωτοφανή σε ένταση και έκταση εκστρατεία για να υποδουλώση ολόκληρο τον κόσμο στο ζυγό της φασιστικής κτηνωδίας και βαρβαρότητας.
Η μικρή μας σε έκταση, μα μεγάλη σε ζωή και σε αγώνες για τη λευτεριά χώρα, παραδόθηκε, ηθικά νικήτρια και όχι νικημένη, στα χέρια του κατακτητή. Στην Ακρόπολη του Περικλή και της Δημοκρατικής Αθήνας, εκεί όπου ακούστηκαν οι συνταρακτικές και για σήμερα εκκλήσεις του Δημοσθένη υπέρ της ελευθερίας, σηκώθηκε σύμβολο της βαρβαρότητας και της δουλείας, ο αγκυλωτός σταυρός.
Και μένει η Κρήτη: Το νησί όπου και η κάθε πέτρα έχει κάτι να διηγηθή για κάποιο αίμα που χύθηκε στον αγώνα για τη λευτεριά, για κάποιον ηρωισμόν που του στάθηκε μάρτυρας. Στην καινούργια αυτή φάση του τιτάνιου αγώνα της Ελλάδος μας, όπου η Κρήτη γίνεται ο προμαχώνας της ελευθερίας καθήκον του κάθε Έλληνα είναι να σταθή άξιος στρατιώτης του μεγάλου και ιστορικού αυτού αγώνα που οι συνέπειές του για το μέλλον του ελληνικού λαού θάναι τεράστιες.
Το ίδιο καθήκον πέφτει και πάνω στους κομμουνιστές.
Είναι τιμή μας που ο φασισμός μάς έχει ανακηρύξει τον υπ’ αριθ. 1 εχθρό του και που έχουμε ανοιχτές ακόμα, τις πληγές που μας έδωσε.
Κι αν μισήσαμε το φασισμό γιατί οδηγεί την ανθρωπότητα σε βαρβαρότητα χειρότερη από τη μεσαιωνική, τον μισούμε πιο πολύ τώρα, που η βρωμερή μπότα του πατάει σκληρά πάνω στο ματωμένο, το ρημαγμένο σώμα της πατρίδος μας.
Στον αγώνα για την άμυνα της Κρήτης που είναι αγώνας για την απελευθέρωση της Ελλάδος, οι κομμουνιστές πρέπει νάναι στις πρώτες γραμμές. Δεν υπάρχουν διαφωνίες και επιφυλάξεις, που να μπορούν να τεθούν πάνω από το πρώτο, το κύριο, το μοναδικό για σήμερα αυτό, καθήκον".

ΠΗΓΕΣ: 1)https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=10205405119220840&id=1035353326&substory_index=0


              2)http://vathikokkino.gr/archives/88226




Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΔΙΟΤΙΜΑ: Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ ΣΤΟ ΣΥΜΠΟΣΙΟ ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΑ

Ο ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΦΙΛΟΣΟΦΟ ΣΩΚΡΑΤΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΤΤΙΚΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ ''ΝΕΚΥΙΑ''