Το δικό μου Σύμπαν


Απαλά γλιστράει στο τέλος της και αυτή η ημέρα του Αυγούστου .
Γλυκά ... ήρεμα , αποτραβιέται να ξεκουραστεί , στους κοιτώνες του χρόνου .
Ο ανεμοδείκτης στην καπνοδόχο στο απέναντι σπίτι ,
γυρίζει με φούρια και στο πιό ελαφρό φύσημα του αγέρα .
Τα Τζιτζίκια τραγουδάνε ασταμάτητα και στο καμπαναριό ο σταυρός με γαλάζιο νέον ,
σπάει την μονοτονία του πράσινου του πευκώνα , γύρω από την Εκκλησία .
Οι κεραμοσκεπές ,αληθινά καλλιτεχνήματα ,
διαγράφουν μια λαξευμένη οροσειρά στο ροδακινί του ορίζοντα .
Ένα σμάρι Χελιδόνια πετάνε σε κύκλους ,
στο χλωμόχρυσο φόντο του ουρανού ,
που δίνει ο ήλιος που δύει και ετοιμάζουν την πορεία τους για το βουνό ,όπως κάθε βράδυ .
Εκατοντάδες άσπρες πολύ μικρές , ίσαμε το νύχι του αντίχειρα , σαν από φίλντισι Πεταλουδίτσες , πεταρίζουν επάνω στην τεράστια ακακία στην αυλή μου
και κάθονται στα λουλούδια και στα κλαδιά της ,
κάνοντας την να  φαντάζει , σαν νύφη ντυμένη με τούλια και οργάντζες .
Η γάτα μου η Τανσού ,
ξαπλωμένη νωχελικά στον πάγκο δίπλα μου ,αφήνει το νερένιο χρώμα της γούνας της ,
να στολίζει την πλάση .
Με κοιτάει .
Στα εξαίσια καταγάλαζα μάτια της , λιμνάζει η λέξη ''Σε εμπιστεύομαι ''.

Σε αγαπώ !

Της απαντώ εγώ και εκείνη αφήνει ένα σιγανό μιουρρρρρ .
Μια Σαμιαμιδίνα πρόβαλε από μια σχισμή και με ταχύτητα αναρριχάται στον τοίχο .
Την ακουλουθούν τα δυό μικρά της
.
Φυσάει . ..

Το ρολόϊ χτυπάει την μισή ώρα μετά τις οκτώ το βράδυ .
Ακόμα βλέπω να γράφω .
Μια Νυχτερίδα περνάει σαν σαϊτα σε λοξό πέταγμα
και κουνάει τα φτερά της γοργά , τρεμουλιαστά ,
σαν χορεύτρια στην ''Λίμνη των Κύκνων ''
και πιο πέρα ένας Γκιώνης μονολογεί τον καημό του .
Στην μαρμάρινη ζαρντινιέρα με την φουντωτή φτέρη ,
έχει κάνει την κρυψώνα του , ο γάτος μου ο Πατούχας και ανάμεσα από τα φυλλώματα ,
κρέμονται απτάλικα το ένα του πίσω πόδι και η ουρά του .
Ξαπλανταρωμένος και αδιάφορος για τα πάντα ,απολαμβάνει το ραχάτι του .
Η γειτόνισσα μου στην απέναντι αυλή ,τραγουδάει το ''μήλο μου κόκκινο , ρόϊδο βαμμένο ''
χορεύοντας στα γόνατα την εγγονή της ,
που σε λίγες μέρες θα βυθισθεί στην κολυμπήθρα και θα πάρει το όνομα της .
Τα λουλούδια στα παρτέρια ,έχουν μπερδέψει τα κλωνιά τους ,
σε ένα αρμονικό δέσιμο χρωμάτων .
Μια ντοματιά που φύτρωσε μόνη της ,
ενώνει την δροσερή της μυρωδιά με τα αρώματα της αρμπαρόριζας ,
του βασιλικού και της γαρυφαλλιάς με το βαθύ βυσσινί χρώμα .
Πιό πέρα στην πλατεία ,
οι συγχωριανοί μου αναβιώνουν το αλώνισμα του σταριού και γύρω από το στήχερο ,
τα χλιμιντρίσματα του Αλόγου ,
τα  χαρούμενα ξεφωνητά και τα γέλια των ανθρώπων ,
δεν έχουν τέλος .

Όμορφα !!!

Έχει κατέβει στην βεράντα μου , ο Θεός !
Αυτή η ώρα , είναι η αγαπημένη μου .
Και αυτός γύρω , είναι ο κόσμος μου .
Και ξέρω πια , πως πουθενά αλλού , δεν βρίσκεται ο Παράδεισός μου

Ειρήνη Βαρβαρέσσου

               

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΔΙΟΤΙΜΑ: Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ ΣΤΟ ΣΥΜΠΟΣΙΟ ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΑ

Ο ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΦΙΛΟΣΟΦΟ ΣΩΚΡΑΤΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΤΤΙΚΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ ''ΝΕΚΥΙΑ''