ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΕΣ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ

Όψεις του νεοφιλελευθερισμού: Το πέρασμα από τη νεωτερικότητα στη μετανεωτερικότητα. Παραδείγματα από τον χώρο των πόλεων 04/06/2015 Ιστορία ,  Πολιτικά ανθρωπογεωγραφία ,  επιχειρηματική πόλη ,  ευέλικτη συσσώρευση ,  κεϋνσιανισμός ,  κινήματα ,  μεσογειακές πόλεις ,  μετανεωτερικότητα , νεοφιλελευθερισμός ,  νεωτερικότητα ,  πόλεις ,  πολυπολιτισμικότητα ,  φορντισμός Εισαγωγή Οι αλλαγές που επήλθαν στις δυτικές κοινωνίες ως απόρροια της Γαλλικής όσο και, κυρίως, της Βιομηχανικής Επανάστασης, ήταν τόσο ευρείες και σημαντικές που σηματοδότησαν την αλλαγή μιας εποχής. Αν και στα κοινωνικά ζητήματα η περιοδολόγηση ποτέ δεν είναι απόλυτη ούτε εύκολη, ο νεωτερικός χαρακτήρας των δυτικών κοινωνιών σχηματοποιήθηκε πλήρως στις αρχές του 20ού αιώνα. Μία από τις εξέχουσες πλευρές του χαρακτήρα αυτού είναι η έμφαση στην οικονομική διάσταση του κοινωνικού φαινομένου, γεγονός που είχε ιδιαίτερες επιπτώσεις στην ανάπτυξη του αστικού χώρου. Από τη δεκαετία του 1970 και μετά, συνεπεία

Η οικονομική σκέψη παγκοσμίως έχει αλωθεί τα τελευταία χρόνια από μια μικρή ομάδα δεξιών εξτρεμιστών που πιέζουν αφόρητα για μείωση της φορολογίας, ειδικά των επιχειρήσεων, και περιορισμό του κράτους. Ιδέες που πριν από μερικά χρόνια θα προκαλούσαν μόνο το γέλιο προβάλλονται ως αδιαμφισβήτητες οικονομικές αλήθειες. Η περικοπή των φόρων, ειδικά στα ανώτερα εισοδηματικά κλιμάκια, παρουσιάζεται ως μονόδρομος και λύση σε κάθε οικονομικό πρόβλημα. Αυτή μαζί με τη μείωση των μισθών προβάλλονται ως κίνητρα που πρέπει να δοθούν στους επιχειρηματίες, έτσι ώστε αυτοί να «παράξουν πλούτο». Αποτέλεσμα της εφαρμογής όμως των παραπάνω είναι η ανισότητα κατανομής εισοδήματος στη δύση να προσομοιάζει δικτατορίες του 3ου κόσμου. Πως ξεκίνησαν όμως όλα αυτά; Ο μύθος λέει ότι όλα ξεκίνησαν σε μία συνάντηση στη Washington το 1974 μεταξύ ενός οικονομολόγου, του Arthur Laffer, ενός αρθρογράφου της Wall Street Journal, του Jude Wanniski και του Dick Cheney, ο οποίος ήταν τότε στέλεχος της κυβέρνησης

Πολύτιμα διδάγματα για το μέλλον της ταξικής πάλης, καταμεσής μίας από τις μεγαλύτερες κρίσεις του καπιταλισμού, μπορούμε να πάρουμε από τη Μεγάλη Ύφεση του 19ου αιώνα. Τότε, μέσα στη μάχη, η Αριστερά και το εργατικό κίνημα άλλαξαν και ριζοσπαστικοποιήθηκαν. Το κομμουνιστικό ρεύμα διεκδίκησε την αυτοτέλειά του, οι εργαζόμενοι επέβαλαν κατακτήσεις, παρά την ολομέτωπη αστική επίθεση. Ακολούθησε το επαναστατικό κύμα του 20ου αιώνα. Αλέκος Αναγνωστάκης «Η συνεχής ανατροπή της παραγωγής, ο αδιάκοπος κλονισμός όλων των κοινωνικών καταστάσεων, η αιώνια αβεβαιότητα και κίνηση διακρίνουν την αστική εποχή από όλες τι ς προηγούμενες», υπογράμμιζαν έντονα οι Μαρξ - Ένγκελς στο Κομμουνιστικό Μανιφέστο εκατό εξήντα δύο χρόνια από σήμερα. «Διαλύονται –συνέχιζε– όλες οι στέρεες, σκουριασμένες σχέσεις με την ακολουθία τους από παλιές σεβάσμιες παραστάσεις και αντιλήψεις και όλες οι καινούριες που διαμορφώνονται παλιώνουν, πριν προλάβουν να αποστεωθούν. Κάθε τι κλειστό και στα