ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΕΣ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ

Δημιουργία της Μαίρη Κατράντζου μέσα από το φακό του Έρικ Μάντιγκαν Χεκ. Στους αστεροειδείς της Ηους ανάμεσα στην Κύρια Ζώνη ο 423 αναζητά την ματιά Ωγκύστ Σαρλουά. Το συμπόσιο εδώ είναι για λίγους. Ξέρεις καλά το όνομά της μα εσύ εγκλωβισμένος ανάμεσα στο ψέμα και στην αλήθεια. Το κώνειο της ανθρωπότητας ήπιε τον Σωκράτη για να ριζώσει στα βουνά της αθανασίας. Ποιος μπορεί να καταλάβει τα μυστικά της νύχτας εάν δεν ξεκολλήσει το βλέμμα του από το χώμα. Όλα μα όλα είναι εδώ. Ακόμα και η μυθική Ιέρεια έτοιμη πάλι για να τελέσει τον καθαρμό των Αθηναίων. 429π.χ και ο λοιμός περνάει μέσα στο γονιδίωμα της ιστορίας. Τίμησε τον Δία γιατί ο αδελφός του έβγαλε στο σεργιάνι της ανθρωπότητας τον αρχέγονο σκύλο του. Η νύχτα θα είναι μεγάλη και το Συμπόσιο μία αστρική μνήμη. Ζούμε την εποχή των δονητών και των sex-shop στην πολιτειακή μας σκέψη. Ο δρόμος της αλήθειας μία πλαστική κούκλα και μία Ιέρεια που δεν μπορεί να τελέσει καθαρμούς αν η πολιτεία η ίδια δεν το θέλει.

Α παλά γλιστράει στο τέλος της και αυτή η ημέρα του Αυγούστου . Γλυκά ... ήρεμα , αποτραβιέται να ξεκουραστεί , στους κοιτώνες του χρόνου . Ο ανεμοδείκτης στην καπνοδόχο στο απέναντι σπίτι , γυρίζει με φούρια και στο πιό ελαφρό φύσημα του αγέρα . Τα Τζιτζίκια τραγουδάνε ασταμάτητα και στο καμπαναριό ο σταυρός με γαλάζιο νέον , σπάει την μονοτονία του πράσινου του πευκώνα , γύρω από την Εκκλησία . Οι κεραμοσκεπές ,αληθινά καλλιτεχνήματα , διαγράφουν μια λαξευμένη οροσειρά στο ροδακινί του ορίζοντα . Ένα σμάρι Χελιδόνια πετάνε σε κύκλους , στο χλωμόχρυσο φόντο του ουρανού , που δίνει ο ήλιος που δύει και ετοιμάζουν την πορεία τους για το βουνό ,όπως κάθε βράδυ . Εκατοντάδες άσπρες πολύ μικρές , ίσαμε το νύχι του αντίχειρα , σαν από φίλντισι Πεταλουδίτσες , πεταρίζουν επάνω στην τεράστια ακακία στην αυλή μου και κάθονται στα λουλούδια και στα κλαδιά της , κάνοντας την να  φαντάζει , σαν νύφη ντυμένη με τούλια και οργάντζες . Η γάτα μου η Τανσού , ξαπ

Μία κάστα φαλόμυαλων κομματόσκυλων που αθέτησαν την εντολή για κάθαρση επιχειρούν να εδραιώσουν στην Ελλάδα καθεστώς Τσαουσέσκου με Ναζιστικές αποχρώσεις. Ενδύθηκαν τον μανδύα της αριστεράς έχοντας όμως τατουάζ στο μυαλό τους τον ναζιστικό αγκυλωτό σταυρό.  Έχουν καταστρατηγήσει κάθε έννοια κοινωνικού κράτους έχουν κομματιάσει και αχρήστευση παντελώς το Ελληνικό Σύνταγμα και δυστυχώς βρίσκοντας συμπαράσταση μέσα από την Ελληνική βουλή, εδραιώνουν τη χούντα τους πάνω σε μία κο ινωνία που δεν μπορεί να αντιδράσει έχοντας υποστεί ένα πολιτισμικό οικονομικό σοκ. Η βουλή πλέον είναι  προτεκτοράτο  των φασιστών και φυλάσσεται νυχθημερόν από πραιτωριανούς μισθοφόρους στρατιώτες.  Δραγασάκης, Γεροβασίλη, Φίλης, Παππάς, Δρίτσας, και άλλοι τόσοι οικονομικοί νεομασόνοι είναι αυτή που στηρίζουν το γαϊτανάκι του Τσίπρα και της Βουλευτικής   του Χούντας.                                                                                                                      Για τον Κ

Αμπελάς Γαύδου Αύγουστος 2002. Μέσα στη ζέστη του καλοκαιριού, μεσημέρι αν θυμάμαι καλά, τριγυρίζω φωτογραφίζοντας τον μικρό οικισμό των πέντε ανθρώπων. Το βλέμμα μου πέφτει σε ένα μισό ερειπωμένο σπίτι. Δείχνει κάποτε να ήταν διώροφο. Είναι φανερό πώς κατοικείται τώρα μόνο ο κάτω χώρος που βλέπει στην αυλή. Ένας υπερήλικας Κρητικός με τα στιβάνια του και το κεφαλομάντηλο με κοιτάει. Το καλωσόρισμα ήρθε αμέσως μαζί με την τσικουδιά από τα χέρια της γυναίκας του. Με τρώει η περιέργεια για το γκρεμισμένο σπίτι. Δεν διστάζω να ρωτήσω τι ακριβώς έχει συμβεί. Ο γέροντας χαμογελάει και αρχίζει να διηγείται: . "Ήτανε τότες που οι Γερμανοί θέλανε να πατήσουν την Κρήτη. Βομβάρδισαν και το νησί μας τη Γαύδο. Μία βόμβα έσκασε σχεδόν δίπλα στο σπίτι και γκρέμισε την οροφή του πάνω ορόφου. " Μου έκανε εντύπωση αυτό, αντί να πέσει όλο το σπίτι έπεσε μόνο η οροφή, την οποία δεν τη φτιάχνω για να μην ξεχάσω εγώ και όσοι βλέπουν το σπίτι τι έκαναν οι Γερμανοί

Ήτανε τότε που αποφασίσαμε Να συνοδοιπορίσουμε τον δρόμο των Υάδων Δεν είχε φως η νύχτα, μόνο... μόνο το άρωμα από το νυχτολούλουδο χάραζε μοίρες στην πυξίδα της ψυχής μας Οι τσέπες μας γεμάτες από σύννεφα που έπαιζαν το ρόλο του πασατέμπου σε θερινό σινεμά χωρίς διάλειμμα Είμασταν μέρος μιας αστρικής ταινίας χωρίς σκηνοθέτη, χωρίς ηθοποιούς και θέλαμε να πιστεύουμε και χωρίς τέλος Μα... ποιός τα βάζει με τις βουλές του σύμπαντος; Εδώ και οι Θεοί θνητοί  γίνονται. Βιοπαλαιστές στα αλωνάρια των άστρων που μετράνε τα χρόνια τους με τις θημωνιές της Σελήνης καθώς ο Ταύρος περιδιαβαίνει το φως της χωρίς φορτίο στην πλάτη. Ξεκουράσου τώρα πάνω στο δάκρυ του χειμώνα Οι πυξίδες δεν κάνουν λάθη, παρά μονάχα οι άνθρωποι Οι αποφάσεις συνοδοιπορούν με συγγνώμες χωρίς σύννεφα στις τσέπες τους Μα που ξέρεις... αύριο, μιά συγγνώμη μπορεί να είναι ο καλύτερος σύντροφος για το επόμενο ταξίδι... Σωτήρης Μπότας

Αλφαράντ, μοναχικέ οδοιπόρε του Όφεως, ποιά λύτρωση ζητάνε τα έτη σου στο μακρινό τους ταξίδι; Σε αναζητώ; Ή με αναζητάς; Νίπτω και εγώ τας χείρας μου στην Ύδρα του σύμπαντος. Το φάντασμα του Δία, ορατό κάτω από ειδικές συνθήκες. Ερωτεύομαι και πεθαίνω… Θα σε δω, θα σε βρω, μικρή η γειτονιά του σύμπαντος Και οι μάντρες του χρόνου γεμάτες από δικά μου συνθήματα Εγώ ο Απόλλων, εγώ και ο Πύθωνας Εγώ ένα φθαρτό σύμβολο μπλεγμένο στις μαθηματικές νότες του Ορφέα Αρφαράντ γελάς τυλιγμένος στον πορτοκαλί σου χιτώνα Μα γνώριζέ το, έχουμε ένα κοινό: είμαστε και οι δύο κατασκευασμένοι με ημερομηνία λήξεως Χα… το πίστεψες; Δεν είναι έτσι ! Εγώ σε ανακάλυψα, εγώ σε συμβόλισα, εγώ σε εξιστόρησα. Αρφαράντ, το φως μου, αν και δεν είναι ορατό για τα μάτια σου, είναι μεγαλύτερο απ΄τα δικά σου 175 έτη φωτός. Μια στιγμή στο χωροχρόνο. Εγώ έχω σκέψη και οριοθετώ αυτό που θέλω να έχω δίπλα μου και να συνυπάρχω. Εγώ συνδιαλέγομαι και διαλέγω. Αρφαράντ, εσύ θα παραμείνε

. O Hρακλής είχε αποφασίσει να ανεβάσει τον Πέμπτο στο στερέωμα. Η Μεγάλη Άρκτος δε θα έμενε μόνη της. Ντενέμπολα η Ύδρα δε θα σε σβύσει. Καλοκαίρι. Κανείς δεν είδε τα βήματα πάνω στην παραλία. Ο Μικρός Λέων αγνάντευε τον Ισημερινό. Αλγκέϊμπα ακόμα δεν έχεις γράψει το τελευταίο γράμμα. Ω, στο μεγαλείο της νύχτας! Οι αθάνατοι συγχωρούν τις αμαρτίες τους περιγελώντας τους θνητούς γιατί τους χάρισαν το μίσος και το φόβο. Η Μέδουσα φοβάται τη χρυσή βροχή μα δεν κατόρθωσε να πετρώσει το χρόνο. Κάτω απ' τα πόδια της το κυκλάμινο ετοιμάζεται να σχίσει το βράχο. Ο Παρθενώνας ατενίζει τη Χελώνα ακίνητη στο χρόνο πόσο εύκολα την κυκλώνουν τα καράβια. Στην απέναντι παραλία θα σου δείξω το ρέμα που οδηγεί στη μυστική σπηλιά. Ο οψιανός κοφτερός ακόμα σχίζει σιωπηλά το παραπέτασμα της Ιστορίας. Αύριο θα φορέσω τα λευκά και μια χειροπέδα στο χέρι για να σύρω την ελευθερία μου σ' ένα φανταστικό γυάλινο κόσμο που κρατάω στα χέρια μου. Ζειν κατά πάθος χωρίς χρέος χωρίς πορεία

                                                                                               Κείμενα για τους «Διαλόγους στο Λυκόφως» του Μίκη Θεοδωράκη- (γ) Ο ΖΗΤΟΥΜΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ Αν ο πυρήνας της σκέψης του Μίκη Θεοδωράκη βρίσκεται στη θεωρία του για τον «νόμο της συμπαντικής αρμονίας », το τρίπτυχο «Ομιλία στους Δελφούς/Η αγριότητα του πολιτισμού 1 »- «Αντιμανιφέστο» 2 - «Συμπαντική Αρμονία» 3 , συνθέτει το μανιφέστο του νέου αγώνα. Ο Μίκης Θεοδωράκης ξεκινά από το πρόβλημα του πολέμου και της ειρήνης (Ομιλία στους Δελφούς) , συνεχίζει με το ζητούμενο του ελεύθερου χρόνου και του πολιτισμού (Αντιμανιφέστο) και καταλήγει στην πλήρη ολοκλήρωση του ανθρώπου με την ταύτισή του με τη συμπαντική αρμονία. Ο ζητούμενος άνθρωπος είναι εκείνος ο οποίος θα δράσει μέσα σ’ ένα περιβάλλον ειρήνης, αδούλωτης εργασίας, πολιτισμού και επικοινωνίας με τις τέχνες και θα δημιουργήσει και αναπτύξει το πραγματικά δημοκρατικό κοινωνικοπολιτικό σύστημα, του οποίου η ομαλή λειτουργία