ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΓΚΙΟΝΗ

Εδώ το αγρίμι είναι ο ίδιος ο ελληνικός Λαός. Ισχυρός και άτρωτος

φαντάζει μέσα στους αιώνες, μέσα στους ναούς της γνώσης και της τέχνης που μόνος του ύψωσε. Δεν φοβάται τίποτα, δεν ψάχνει σπήλαια και κρυψώνες γιατί νομίζει πως δεν έχει εχθρούς.
Μα δεν είναι έτσι. Όλοι αυτοί οι νυκτόβιοι, καρτερούν το πότε θα σφαλίσει ο ύπνος τα μάτια του και τον παραπλανούν πως η νύχτα δεν έχει κινδύνους με τη φωνή του ανέμελου γκιόνη. Μα αυτό περιμένουν οι εχθροί και οι κυνηγοί, που αιώνες τώρα καραδοκούν πότε θα ξαποστάσει. Ας μην τους χαρίσουμε τίποτα. Οι ώρες είναι κρίσιμες και οι κυνηγοί γύρω μας πολλοί με την μορφή του ανέμελου γκιόνη...

ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΓΚΙΟΝΗ

Κοιμάται εδώ τ' αγρίμι σε αρχαίο ναό
Σαν θυσία σε σπασμένο βωμό
η ανάσα του ταράζει τη νύχτα
που κρύβεται στα φυλλώματα του δάσους
και στη φωνή του γκιόνη
Ώρες ληστών στα βλέφαρά του
καρτερούν τον ύπνο του
Σταγόνα που σκίζεται καθώς κυλάει
πάνω στον βράχο η ζωή...
Ποιά νύχτα σμιλεύει τη σιωπή
στου φεγγαριού το κίτρινο το χρώμα;
Αγρίμι μοναχό, λιβάδια τα όνειρά του
Δεν είδε μέσα στο ναό πως μοναχό δεν ήταν
και πίστεψε στα λόγια του νυχτοβάτη γκιόνη
Πως ......η νύχτα δεν σκoτώνει

ΣΩΤΗΡΗΣ ΜΠΟΤΑΣ