ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΕΣ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ

ΤΗΣ ΣΟΦΙΑΣ ΛΟΥΚΑ Τους υποτίμησε ο Ναπολέοντας, κατέληξε εξόριστος στην Αγία Ελένη. Τους αγνόησε ο Χίτλερ, αυτοκτόνησε αφού είδε την κόκκινη σημαία της ΕΣΣΔ στο Βερολίνο Η Αμερική θέλησε να τους αφανίσει, στήνοντας την περεστρόϊκα και με μόλις ένα υποβρύχιο, η Ρωσία απειλεί τώρα όλες τις δυτικές ακτές της Αμερικής. ΤΟ ΡΩΣΙΚΟ ΥΠΟΒΡΥΧΙΟ ΤΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗΣ Ο Γιάννης Θεοδωράκης γράφοντας το γνωστό ποίημα "Ψηλά στης Ρωσίας τα χιόνια", γίνεται ο ποιητής της Αποκάλυψης και ο Μίκης Θεοδωράκης με την μουσική του ξαναζεσταίνει τις ψυχές των ανθρώπων με μο υσικές του Σιβηρικού χειμώνα. ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΙ ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ Στήσανε Γιόμ Κιπούρ, στήσανε Κύπρο, στήσανε Περσικό, στήσανε Πλατεία Ταχρίρ, στήσανε Λιβύη, τα βάλανε με τους Αλεβίτες, στήσανε τη Συρία ΜΙΛΙΤΑΡΙΣΤΕΣ ΕΙΡΗΝΟΠΟΙΟΙ Μα μέσα σε όλο αυτό τον θόρυβο, ήρθε το απρόβλεπτο γεγονός : Ξυπνήσανε την αρκούδα από την χειμερία της νάρκη, μία αρκούδα που έτυχε να την ερωτευτεί ένας κινέζικος δράκος. ΤΑ ΖΩΓΡΑΦ

Αφιερωμένο στη μάχη της Σπερχειάδος, 15.5.1943 Bαρύ το βήμα και ο χειμώνας με το σουγιαδάκι της μπόρας χαράζει το σκοτεινό του χρώμα στου πλάτανου το φύλλο Βαρύ το βήμα Άκου ...  άκου ... πώς τρίζουν τα χαμόκλαδα καθώς πατάνε πάνω τους αργοκίνητα σύννεφα Πολύ βροχή και πώς θ' αντέξει το πανωφόρι μου αιώνων καταιγίδες Τώρα τα γεφύρια στήνουν χορό στα άγρια νερά της ακροποταμιάς και οι πέτρες που κυλούν απ' τους χειμάρρους της μνήμης πληγώνουν τα πέλματά τους Βαρύ βήμα, βαρύς χειμώνας και ποιός θα αντέξει την οργή του χρόνου; Γερνάω, μα οι ανοιξιάτικες φωνές στης Σπερχειάδος το γιοφύρι στήνουν γιορτή να στεφανώσουνε τους έξι Ποιός τώρα θα αντέξει αόρατους εχθρούς να πολεμά; Βαρύ το βήμα και η Μακρακώμη ένας κόμβος στην ιστορία μου Ασέλωτα άλογα χλιμιντρίζουν γι' αυτούς που χάθηκαν μες τα φαράγγια των Αγράφων Έλα απόψε κι άναψε τη φωτιά της νιότης μου να κάψω πάνω της το πανωφόρι του χιονιού γιατί στου Μαγιού την πέτρα βρύα δεν φυτρώνουν μονάχα όσοι αντέχουνε χαράζουν ι

Aχαιμενίδων τρόποι σε πλάνεψαν εσένα, τον συνασπισμένο για τη Νίκη Μέτρησε περισσότερο ο χρυσός από το βάρος της Ιστορίας Χαλκός δικαστής και μένος Εδώ δεν συγχωρείται η προδοσία Τί κι αν στις Πλαταιές το όνομά σου έγραψες; Δικός σου ο ζυγός, δικιά σου και η κρίση Πώς θα γυρίσεις πίσω; Φορώντας Μηδικό μανδύα και στο κεφάλι στεφάνι δάφνης από τις Πλαταιές, πίσω δεν μπορείς να γυρίσεις Φαίνεται πως δεν διδάχτηκες τίποτα από τους αιώνες... Οι πέτρες κρατάνε χαραγμένη Ιστορία και ο λαός μνήμη δικαίου Θεανώ, ο γιός σου επέστρεψε και όπως ορίζει το Χρέος πρώτη τον λίθο βάλε στο Ναό Ο Παυσανίας νεκρός είναι εδώ νεκρός είναι, από τη στιγμή που μήδισε Οι αιώνες αλλάζουν, μα ο Παυσανίας θα πεθαίνει πάντα από το χέρι της Ελληνίδας μάνας του ΣΩΤΗΡΗΣ ΜΠΟΤΑΣ

Η ΜΠΟΡΑ ΠΑΝΤΑ ΠΕΡΝΑΕΙ ''ΩΣ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΕΚΛΟΓΙΚΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΕΜΕΙΣ ΔΗΛΩΝΟΥΜΕ ΠΑΡΩΝ ΣΤΟΥΣ ΛΑΪΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ'' Χάθηκα ανάμεσα στα αστικά δρομολόγια της καθημερινότητας πίσω απ' τα χρώματα πολύχρωμων αφισών σε δρόμους με ένδοξα ονόματα Χάθηκα πίσω από καπνούς φουγάρων ... ταξιδιάρικων πλοίων Μέσα στις κραυγές αχόρταγων γλάρων σε συνθήματα συγκεντρώσεων Χάθηκα ακολουθώντας τα όνειρα μιας άνοιξης χωρίς άρωμα καλοκαιριού Χάθηκα ένα Σεπτέμβρη που οι σταγόνες του έπαιζαν στα ρείθρα με αλήτικα σπουργίτια Χάθηκα παλεύοντας το βάρος του χειμώνα και έτσι ... εύκολα στην παλαίστρα με βρήκε η Άνοιξη Και νά'μαι πάλι ανάμεσα στα χελιδόνια της αμφισβήτησης των μαύρων σύννεφων ΣΩΤΗΡΗΣ ΜΠΟΤΑΣ

Πέτρα στεγνή στης νύχτας την αγωνία Χωρίς τα ιόχρωμα ανθάκια του φασκόμηλου πως να ευωδιάσει ετούτο το σκοτάδι; Ο ήλιος σε σκοτώνει πάντα στις Αμύκλες και ΄γω στα χέρια μου δεν έχω μιά χούφτα χώμα να κρύψω τον βολβό σου. Φαρέτρα μνήμη κρατώ στο Κάστρο της Λαμίας και σημαδεύω τις σταγόνες του Σεπτέμβρη. Έτσι γιά να μάθεις και ΄συ πως η ανομβρία σκάει τα χείλη της αγάπης στην έρημο των αναμνήσεων. Πέτρα στεγνή στην τσέπη μου. Θα χαράξω πάνω της με το σουγιαδάκι του ονείρου ένα τεράστιο άλφα κραυγή μιάς αγωνίας αποχής απο ψεύτικες ελπίδες σπαρμένες σε στεγνό χωράφι. Γιατί εγώ είμαι η φωτιά εγώ είμαι  το νερό εγώ και ο καπνός σαν σμίγουνε τα δυό τους. Ο ήλιος σε σκοτώνει πάντα  στις Αμύκλες Έρχομαι.......... Δεν φέρνω χώμα στον βολβό σου Απόψε θα χαράξω την πέτρα που μου χάρισες κ΄έχω μιά θάλασσα μπροστά να ταξιδέψω Οι νύχτες δεν υγραίνονται με δάκρυα αλλά με τον ιδρώτα  αγωνίας της πέτρας καθώς ο χρόνος την χαράζει με λάθος όνειρο. Tώρα ξέρεις τα πάντα σβήσε και την θάλασσα με το σφουγγ

Ω, αγαπητοί μου, πολλοί έχετε την απορία για το τί θα ψηφίσω αύριο. Δεν είμαι ένας από αυτούς που θα συνδράμουν ψηφίζοντας μικρά κόμματα, να πάρει μπόνους 50 βουλευτές το πρώτο κόμμα. Δεν είμαι ένας από αυτούς που από αντίδραση θα ψηφίσω νυκτερινούς νταβατζήδες και κομματικούς προαγωγούς, επειδή εγώ δεν θέλω να βγω στους δρόμους και να διεκδικήσω ό,τι μου ανήκει. Δεν είμαι ένας από αυτούς που φωνάζουν χρόνια κατά της ΕΟΚ και λίγες μέρες πριν τις εκλογές διαμηνύουν ότι η μόνη λύση μέχρι να αναπτύξουμε εθνική οικονομία, είναι να παραμείνουμε στην Ευρώπη των τραπεζών. Δεν είμαι ένας από αυτούς που ψηφίζω με γνώμονα τον μισθό μου, την θέση μου, τις ελάχιστες καταθέσεις μου. Δεν είμαι ένας από αυτούς που από την μεταπολίτευση και μετά, εθισμένος στα κομματικά ναρκωτικά, ψηφίζω κατ΄εντολή των ναρκέμπορων που μου προμηθεύουν την δόση. Ψηφίζω για τους νεκρούς των μνημονίων Ψηφίζω για τους άνεργους και εξαθλιωμένους συμπολίτες μου Ψηφίζω γι' αυτούς που τους χάρισα

''Ο κόσμος δεν αλλάζει με εκλογές...'' Κανείς δεν ξέρει τόσο καλά τα μυστικά βοσκοτόπια του ουρανού. Άλλωστε η διεισδυτική αποκαλυπτική ματιά του Κέπλερ θα αργήσει να αποκαλύψει τη θεϊκή αρμονία. Τώρα είναι η ώρα του νερού και της γης. Τα πάθη της Άνοιξης και η οχεία του Ταύρου. Οι Υάδες είχαν φροντίσει για τους βρυχηθμούς που θα’ βγαιναν απ’ το λαιμό του. Αποφασισμένος για όλα. Να κάνει το νερό στεριά και τη στεριά νερό. Αρκεί στην πλάτη του να καθίσει η αγαπημένη του. Ναι, καλά το ξέρει. Ο Έρωτας είναι φυγή είναι θάνατος. Νέα αρχή. Ο ματαντόρ είναι έτοιμος για το θανάσιμο χτύπημα. Μα κι ο ταύρος δεν κάνει πίσω. Αυτή η αρένα δεν προσδιορίζει τη ζωή του. Πάθος και πόνος. Και δύο υπέρλαμπρα μάτια θα διασχίσουν το σκοτεινό δρόμο του Σύμπαντος. Δυαδικός ο Αλντεμπαράν θα διασταυρωθεί ξανά με το βλέμμα του Πτολεμαίου που θα τον ονομάσει Λαμπαδία. Η Ορσιλόχη θα δέχεται ανθρωποθυσίες. Μιάσματα ακατανόητα στο πέρασμα των χρόνων. Κ

Παγκόσμια Ημέρα Δημοκρατίας χθες και η Ελλάδα των μνημονίων και της χαμένης εθνικής ανεξαρτησίας, θέλησε να γιορτάσει, δίνοντας πριβέ "ΠΑΡΤΙ" στον χώρο της Αρχαίας Αγοράς με απουσία των Δώδεκα Θεών αλλά με παρουσία πολλών κομματικών προδοτών. Καμμένος και Σημίτης από τα κεντρικά πρόσωπα. Άραβες, πρεσβευτές, σεϊχηδες, μέλη πρεσβειών και η ελληνική Δημοκρατία με χοντρούς φακούς πρεσβυωπίας, να ψάχνει να διαβάσει στις προσκλήσεις του ελληνικού κράτους που εστάλησαν, πώς γράφεται η λέξη Ήθος και Ελευθερία. Φυσικά, όταν στο χώρο υπάρχει ένας Καμμένος ως αντιπρόσωπος της κυβέρνησης και παλαιοκομματικά στελέχη τύπου Σημίτη, μόνο η Δημοκρατία δεν ήταν εκεί... Ευχαριστούμε τους Αμερικάνους, ευχαριστούμε τον Σόϊμπλε, ευχαριστούμε την Μέρκελ, ευχαριστούμε τον "Ελληνοέλληνα" που μας πιστεύει ακόμα. Αυτό ήταν το κεντρικό νόημα, ένα νόημα που με την μορφή αλυσσοπρίονου, αφαίρεσε "δημοκρατικά" τμήμα της χλωρίδας του ιερού χώρου, για να φαίνετ

 ΓΡΑΦΕΙ Η ΣΟΦΙΑ ΛΟΥΚΑ Χάρρυ, πρέπει να έχουμε τόνους μπογιά για να μαυρίσουμε σελίδες μνημονιακών υποσχέσεων, από πρωθυπουργούς που έσκυψαν το κεφάλι στις ξένες εντολές. Και αυτοί είναι : Γιώργος Παπανδρέου, Λουκάς Παπαδήμος, Αντώνης Σαμαράς, Αλέξης Τσίπρας. Και με αυτούς την βολεύουμε αλλά θα πρέπει να μαυρίσουμε και κάτι ψυχικά κοντούς Νενέκους με μάσκα προοδευτικού, που τσιμπολογάνε τα ψιχουλάκια της εξουσίας και είναι χειρότεροι εκτελεστές, ακόμα και από αυτούς που υπέγραψαν τα μνημόνια. Βλέπεις, Χάρρυ, εδώ που φτάσαμε πρέπει να διαλέξουμε με ποιούς θα πάμε και ποιούς θα αφήσουμε. Η πολιτική ασκείται από τους πολίτες και δεν είναι θεατρικό σανίδι που αλλάζεις κάθε φορά, για να έχεις μία καλή είσπραξη στην τσέπη σου. Θέλει θυσίες αιματηρές και όχι τηλεοπτικές... Κανένα παπούτσι δεν περπατάει από μόνο του, αν δεν το φορέσει ένα πόδι. Όσο πολυτελείας και αν είναι, όσο καλά κορδόνια και αν έχει. Αλλά στις μέρες μας τα παπούτσια ασκούν κριτική στα πόδια για τους κ